***

Usiadłem i czekałem na kelnerkę.

Weszłam do kawiarni. Zauważyłam jakiegoś chłopaka i postanowiłam się przywitać.
- Mogę się przysiąść? Jestem Roberta Pardo a ty?- spytałam.

-Pewnie siadaj. Diego Bustamante przedctawiłem się i odsunałem jej krzesło.

- Dzięki- powiedziałam i usiadłam.
Zamówiłam sałatkę warzywną i sok pomarańczowy.
- Długo tu już jesteś, Diego?- zapytałam.

-Tak kolejny nudny rok w tej szkole znam tu wszystko. A ty pewnie nowa zapytałęm?

- Tak. Dopiero wczoraj przyjechałam. Czy w tym więzieniu w ogóle coś się dzieje czy jest tylko nauka?- spytałam z lekkim uśmiechem.

-Nie no czasem Hitler czyli Pascual zorganizuje coś ale przettem wygłosi swoją nudną gadkę-powiedziałem z uśmiechem.

- Czyli można usnąć, tak? Niestety muszę chodzić do tej szkoły inaczej jaszczur zabierze mnie do Hiszpanii- powiedziałam.

-Lekcje są bardzo nudne. Kto to jaszczur zapytałem patrząc na Robertę?

- Jaszczur to mój ojciec a raczej osoba która mnie zmajstrowała. Kazał mi tu przyjechać bo w innym razie zabrałby mnie do Hiszpanii i już nigdy nie zobaczyłabym matki. Moja matka jest zwariowana i często nienormalna, ale wolę już z nią mieszkać niż z nim- zaśmiałam się.
- Chyba wiesz co znaczy mieć nienormalnych rodziców czy może miałeś szczęście i trafiłeś na takich z którymi można się porozumieć?- zapytałam.

-Chyba żartujesz moja mama jeszcze..ale tata to człowiek z innej epoki powiedziałęm szanowany polityk zapisł mnie tu by mieć spokój i ciągle gada że w przyszłości zostanę politykiem chodz ciągnie mnie do muzyki- dodałem.

- To czemu mu tego nie powiesz? On nie może Cię zmuszać do tego czego nie chcesz. To jest niesprawiedliwe. Musisz mu stawić czoło i wyznać mu co tak naprawdę kochasz. Pokaż mu kim naprawdę jesteś i ile jesteś wart- powiedziałam z uśmiechem.
- Dasz radę- powiedziałam i poklepałam go po ramieniu.

-Nie nie mogę mu się sprzeciwić nie znasz go powiedziałem.
A twoja mama kim jest? zapytałem.

- Moja mama jest wielką gwiazdą estrady. Jest nią wielka i wspaniała Alma rey. Na pewno ją znasz, prawda?- spytałam.

-ALma Rey? zdziwiłem się. Jesteście wogóle nie podobne do siebie powiedziałem.

- To prawda. Sama nie wiem skąd się wzięłam. nie raz nawet myślałam, że podmienili mnie w szpitalu ale niestety to niemożliwe. Moja mama może i jest szalona oraz zwariowana ale mimo wszystko kocham ją choć nie raz bardzo mnie denerwują. Zbyt bardzo się o mnie martwi i we wszystko się wtrąca- powiedziałam z żalem.

-Tacy są rodzice-powiedziałęm.
Ale ty jesteś ładniejsza dużo ładniejsza od swoje mamy dodałęm.

- Nie mów tak bo wiem, że to nieprawda. Za nią latają faceci a za mną nie. Nigdy nie miałam chłopaka co oznacza, że nikomu się nie podobam. Wiem dobrze, że nikt nie zwróci na mnie uwagi bo ubieram się inaczej niż inni oraz mam własny styl- powiedziałam.
- A poza tym moja mama jest bardzo piękną kobietą a ja nie dorastam jej do pięt. Wiem to- dodałam.

-Mojego zdania nie zmienisz wiem co mówię jesteś od niej sto razy piekniejsza powiedziałęm i pocałowałęm Rob w policzek.

Podeszła do stolika

- Hey Rob. - powiedziała

Zarumieniłam się gdy Diego mnie pocałował i zawstydziłam. Spuściłam głowę i nic nie mówiłam.

-W któym jesteś pokoju zapytałem?

Nie zauważali jej to poszła

- Mieszkam w pierwszym pokoju. Mam nadzieję że poznam tu żadnych lalek barbie bo nienawidzę takich osób- powiedziałam uśmiechnięta.

-Lalek Barbie? no niestety musze Cię zmartwić Mia Colucci jest taka-powiedziałęm.

- Czyli będę miała kogo pomęczyć. Niech się szykuję- powiedziałam z uśmiechem.
- Powiedziałeś że lubisz muzykę. Grasz na jakimś instrumencie czy wolisz śpiewać?- spytałam.

-Gram na gitarze i perkusji śpiewać też lubię powiedziałęm.

- A napisałeś jakąś piosenkę?- zapytałam.
- Ja też lubię muzykę. Kocham taniec i śpiew- powiedziałam z uśmiechem.

-Tak napisałem. Bardzo kocham muzykę-odpowiedziałem.

- To może przyniesiesz gitarę i zaśpiewasz. Zgadzasz się?- spytałam.

-Pewnie zaraz wracam powiedziałem i wybiegłem z kawiarni.

Czekałam na Diega aż przyjdzie z gitarą i zaśpiewa piosenkę.

Wbiegłęm:
-Już jestem-powiedziałęm trzymajac gitarę.

- Usiądź, proszę. Blisko mnie- powiedziałam i spojrzałam mu głęboko w oczy.

Usiadłęm i zaczełęm spiewać:
Sueles Volver:

Me duele, lo siento se que algo me fallo.
Por eso, regreso para volver a ti
Y solo asi perderme en tu mirada
Y solo asi si estas conmigo puedo ser feliz.

Sueles volver en mis suenos
Como un recuerdo
pero despierto y te pierdo
estas tan lejos

Hoy quiero tenerte, sin miedo equivocarme
Me faltan tus besos, que vuelvas junto a mi
Y solo asi perderme en tu mirada
Y solo asi, si estas conmigo puedo ser feliz

Sueles volver en mis suenos
Como un recuerdo
pero despierto y te pierdo
estas tan lejos

Me hace falta respirar
ver tu cuerpo y no pensar
olvidar mi soledad, sin ti no puedo
quiero verte una vez mas
solo pienso en regresar a ti

Suelves volver en mis suenos

Sueles volver en mis suenos
Como un recuerdo
pero despierto y te pierdo
estas tan lejos

Me hace falta respirar
ver tu cuerpo y no pensar
olvidar mi soledad, estas tan lejos
quiero verte una vez mas
solo pienso en regresar
me hace falta respirar

- Piękna piosenka. Z myślą o kim ją pisałeś?- zapytałam i położyłam rękę na jego kolanie oraz spojrzałam w jego oczy.

-Pisałem ją z myślą o dziewczynie z którą chciałbym być-powiedziałem i odłożyłem gitare.

(ZW)

- Na pewno jest cudowną osobą. Wybacz mi. Mam coś do załatwienia. Musze już iść. Do zobaczenia- powiedziałam i cmoknęłam go w policzek.

Wyszłam do swojego pokoju.

-Jasne powiedziałęm i również wyszedłęm.