***

Została skierowana tutaj i weszła do środka

Weszłam i położyłem walizki na łóżku.
- Cześć. Jestem Roberta Pardo a ty?- spytałam.

- Guadalupe Fernandez. - powiedziała

- Miło mi. Ty tu jesteś na stypendium czy nie?- zapytałam.
- Ja niestety nie. Mój straszny ojciec kazał mi tu przyjechać- powiedziałam z udawanym uśmiechem.

- Tak ja jestem tutaj na stypendium. - powiedziała

- Ja też bym tak wolała. Nie chciałam tu przyjeżdżać ale jeśli bym się zbuntowała ojciec zmusiłby mnie to zamieszkania z nim w Hiszpanii. A moja biedna matka nic nie mogła by na to poradzić choć jest nienormalna. Chyba znasz Almę Rey?-spytałam.

- No pewnie że ją znam. To moja ulubiona piosenkarka a moja siostra także ją uwielbia. - powiedziała

- To zabierz ją do siebie do domu. Mam jej dosyć. Wszędzie się wtrąca. Mam nadzieję że chociaż w tym więzieniu uwolnię się od niej- powiedziałam szczęśliwa.

- Ale twoja mama jest przecież wspaniała. - powiedziala

- Chyba jedynie w twoich marzeniach. Wszędzie próbują się pokazać i przechwalać że jest najlepsza oraz że nikt jej nie dorównuje. Miałam dużo facetów a mimo tego nadal jest sama. Ja dla niej nie istnieję. Przyzwyczaiłam się już do tego- powiedziałam smutnym głosem.

- Nie moze być aż tak źle. - powiedziała pocieszająco

- Nie rozmawiajmy już o tym. Lepiej opowiedz mi coś o sobie- powiedziałam.

- Pochodze z Guadalachary, mam młodszą siostre Dulce. Jestem stypendystką. - powiedziala

- Ja urodziłam się w Meksyku. Od urodzenia jeżdżę z mamą w trasy koncertowe. Wszyscy uważają mnie za tak samo ambitną i wyjątkową osobę jak ona. Nie lubię jak mnie do niej porównują. Nie chcę już o niej mówić bo jeszcze zaraz się tu pokażę. Wybacz mi ale jestem zmęczona- powiedziałam z uśmiechem.
Rozpakowałam bagaże i położyłam się na łóżku. Zasnęłam.

Przykryła ROberte kocem i zaczęła sie rozpakowywac

Obudziłam się. Wzięłam prysznic i przebrałam się. Poszłam do kawiarni.

Siedziała w pokoju i czytała książke

- Cześć Lupe. Co czytasz?- spytałam.

- Hey  Roberta. Jakaś lektura. - powiedziała

- W wakacje czytasz książki. Daj sobie spokój- powiedziałam.

- Po prostu nie mam co robic. - powiedziała

-No to może wyjdziemy z tego budynku i pójdziemy na podwórko? Co ty na to?- spytałam.

- Może byc. - powiedziała

- To chodź- powiedziałam i wzięłam ją za rękę.

Wyszłyśmy.